Feestweek 2.0

Na het avontuur in Aviles was het dan eindelijk tijd om koers te zetten naar het altijd mooie Nederland. Met een gloed nieuwe stuurboord hoofdmotor was het weer afzien in de Golf van Biskaye. Natuurlijk hadden de twee machinist en ik een van die dagen de wacht en het was weer feest. Vijf keer op een avond je kooi uit om een alarm te accepteren was heel normaal. Deze korte nachtjes na een lange week van de motoroverhaal konden er dan ook nog wel bij. Maar vorige week maandag was het dan zover, alsof het er om gedaan was kwam de loods om 06:00 aan boord. Maar dat betekende ook dat we rond een uurtje of acht voor de boulevard van Vlissingen zouden varen. Ik had dus mooi een klusje op mij genomen buiten aan dek zodat ik nog een glimp zou opvangen van het mooie Vlissingen. Maar niks was minder waar helaas, dat klusje buiten ging wel door maar het weer was om te huilen. Gewapend met een dikke winterjas liep ik over dek te huppelen terwijl de Nederlandse neerslag om mij heen aan het dansen was. De mooie zonsopkomst die ik mij had voorgesteld werd ook door mijn neus geboord door de mist die ochtend. Gelukkig kon in de verte de boulevard wel zien liggen en kreeg ik steeds meer het gevoel bijna thuis te zijn. Alleen in plaats van koers te zetten naar Vlissingen moest de Javelin naar Terneuzen, de sluis in. Om precies te zien naar Westdorpe, een plaatsje waar meer koeien wonen dan mensen per vierkante kilometer. Na de sluis van Terneuzen gingen we verder over het kanaal naar Gent en was midden in een weiland een kade met lading voor de Javelin. Het was dan niet zulk heerlijk weer als eerdere havens maar we waren wel in Nederland. En dat betekende maar een ding…bezoek!

Van het weekend had ik nog met papa en mama kort gesloten dat zijn woensdag langs zouden komen aan boord met mijn wederhelft. En om precies 15:10 ging de telefoon naar de controlekamer. “Leerling, bezoek, naar de brug komen.” Dus de leerling de 140 meter sprint van achter naar voren in een snellere tijd dan Usain Bolt op de honderd meter. Op de brug stond de familie Willard te wachten op het verloren deel van de familie. Heerlijk om papa, mama en Rickert weer te zien. Alsof ik ze gister heb uitgezwaaid, zo voelde het. Net of dat ik niet weg was geweest. Maar dat was ik natuurlijk wel dus ik had genoeg te vertellen en te laten zien.
Na de rondleiding over het schip sprong ik snel even onder de douche want ik had het aan boord zo ver gekregen dat ik die avond weg mocht en de volgende morgen vroeg pas weer terug hoefde te komen. Op naar Vlissingen! Daar is Ber aangesloten en zijn we heerlijk uiteten geweest met de familie. Helaas was het na het eten voor het bezoek uit Zeewolde weer tijd om huiswaarts te gaan. Maar aangezien ik pas de volgende morgen weer terug aan boord hoefde te zijn was het tijd voor een biertje met iedereen uit Vlissingen. Ook hier was het weer alsof ik maar een paar dagen weg was geweest, alles was weer als vanouds. Wat een super gezellige avond! Helaas was het tijdstip om terug naar boord te gaan sneller aangebroken dan ik had gehoopt. Eenmaal aan boord werd mij meteen nog meer goed nieuws gebracht, voor mij dan. We hadden die avond ervoor geen bunkers gekregen dus dat zou betekenen dat we nog een nacht langer over zouden blijven. Waarop de meester meteen aan mij vroeg of ik nog van plan was die avond weer weg te gaan want hij had wel zin een paar zakken Cheetos chip. Zo een loyale leerling als ik dan ben ga ik speciaal voor de meester weer naar Vlissingen voor die paar zakjes chips. Gelukkig had Ber ook nog plek voor een verloren zeeman en kon ik nog een avondje langer doorbrengen bij mijn vriendinnetje. De volgende morgen was het alleen in plaats van 08:00 aan boord 06:00 geworden. Dat was dus een heel vroegertje.

Deze keer aangekomen aan boord kreeg ik helaas wat minder goed nieuws. De loods kwam pas om 10:00 uur dus ik had nog wat langer in mijn bed kunnen liggen. Helaas pindakaas, dan heb je wat aan je dag moet je maar denken. Eenmaal de loods aan boord en draaiende motoren kwamen we tot de ontdekking dat we lekkage hadden. Smeerolie lekkage aan de gearbox en brandstof lekkage bij een brandstofpomp. Hierdoor moesten we de motor stil zetten en ging de loods dus weer van boord. Nog meer vertraging dus. Konden we het probleem binnen een half uur oplossen dan mochten we misschien toch nog weg werd er door de haven autoriteiten verteld. Dus wij als een gek aan het werk. Ik had de lekkage van de brandstofpomp op mij genomen, iets waar ik toch wel veel vertrouwen in had omdat ik de week ervoor negen keer die krengen uit elkaar had gehaald met de motoroverhaal. Met iets meer zweet dan bloed en tranen waren beide lekkages binnen een half uur opgelost. Helaas was het toch niet snel genoeg gegaan en kregen we de loods pas weer om een uur.

Om een uur hadden we poging twee voor het vertrek. Met een lekker zonnetje in de lucht vertrokken we dan na Berta 43 en Neeltje Jacobi 2 uitgezwaaid te hebben. Dit maal was de boulevard van Vlissingen ook beter te spotten dan in het begin van de week. Maar ook dit keer was het alleen van afstand te zien. De Javelin had namelijk koers gezet naar Freetown, Sierra Leone en ging met het koersje zuid Nederland weer uit. Meteen een goed begin want we hadden weekend op zee. En aangezien we net verse stores hadden uit Nederland betekende dat een biertje met een heerlijke vers frikandelletje en een bitterballetje. Wat kan dat toch ongelofelijk lekker zijn!

En dan was het die zaterdag ook nog eens 5 december, dus de pepernoten die aan boord waren gekomen werden ook met vol overgaven naar binnen gewerkt. Als afsluiter van Sinterklaas-avond hebben we met alle stoere mannen een bijpassende film gekeken. De horror-Sint, wat een ongelofelijke spannende film ahaha. En alsof de avond nog niet perfect was hebben we ook de eerste Kerst film van dit jaar voorbij zien komen. Als dit geen zaterdag avond uit het boekje is dan weet ik het ook niet meer.

Helaas werd mijn eerste weekend in lange tijd zonder wacht of werk die nacht toch lichtelijk verziekt. Als de machinist van de wacht namelijk niet op tijd is om het alarm af te drukken of hij slaapt er door heen dan gaat er een GEA, general engineers alarm. Hierbij krijgen alle machinisten een alarm in hun hut en moet je naar de machinekamer. En dat was het geval de nacht van zaterdag op zondag, en wel om half 6 ’s morgens. Daar ging dus mijn dagje uitslapen. Gelukkig was er niks ergs aan hand op een paar chagrijnige mannen in de morgen na. Maar ook hier weer onder het motto “Dan heb je wat aan je dag” gaf mij dus wel tijd om wat te takenboeken.
Na het weekend was het helaas weer zover en moesten we Biskay weer door. Als je het mij vraagt word het elke dag erger het weer. Soep vliegt over de rand van je bord, ik word wakker door het zeewater wat op accommodatie terecht komt door het stampen van het schip, klappen waar vuurwerk niks bij is al het schip op het water slaat of traplopen alsof je een paar zakken aardappelen op je rug hebt. Dat slechte weer is toch niet echt mijn vriend. Gelukkig is het vandaag ietsje opgeklaard en hoop ik op een avondje onafgebroken slaap.

Volgende haven is dus Freetown waar we hopelijk na snel lossen koers zullen zetten naar Zuid Afrika. Het einde van mijn stage komt dus in zicht. Maar ook de laatste weekjes ga ik natuurlijk nog volle bak er tegen aan en zo veel mogelijk leren. Dit was het weer voor de week, tot de volgende en bedankt voor het lezen.

Houwdoei