De lokale scheepscourant

Een dikke week verder en ik heb weer zo veel te vertellen dat ik niet weet waar ik moet beginnen. Bij het begin dan maar dat is het makkelijkst. Na ons vertrek vanuit het pittoreske Tanjung Langsat hadden we een reisje van uur of 3 voor de boeg naar de ankerplaats in Singapore. Hier zouden we twee tot drie dagen liggen voor het ontvangen van de alle provisie en bunkers. Ook kregen we hier een klein bootje langszij met duikers die het onderwaterschip schoon zouden maken voor onze reis naar Dampier.
De eerste dag ten anker was het meteen feest en kwam de provisie rond de klok van 23:00. Na deze allemaal naar binnen geslingerd te hebben kregen we ook te horen dat de bunkerboot langszij wilden komen, als leerling ben je dan vliegende keep en ging ik vanuit het storen direct door naar het bunkeren. Aan boord gebruiken we twee soorten brandstof en die moesten dan ook met twee verschillende boten komen. De diesel was heel snel en makkelijk aan boord gekomen maar de zware olie probeerde rond 00:00 de eerste poging tot langszij komen. Dit geintje heeft tot 04:00 in de ochtend geduurd toen de kapitein van de bunkerboot nog steeds niet in staat was zijn schip bij ons langszij te brengen. Door de onkunde van deze lokale lui heeft de meester de bunkeroperatie afgeblazen, we zouden wel wachten tot ze een kapitein stuurden die wel kon manoeuvreren. Ondertussen 4,5 uur later waren we nog geen klap verder en hebben we toch maar ons nestje opgezocht. Gelukkig was het zondagmorgen vroeg en konden we uitslapen. Na een verdiende nachtrust ontwaakte de bemanning weer op de blauwe drijvende schuit. ’s Nachts tijdens het wachten op de bunkerboot hadden we besloten dat als er de mogelijkheid was het leuk zou zijn om zondags nog even Singapore onveilig te maken. Maar een probleem, we lagen wel ten anker. Maar niet getreurd lieve mensen, het is hier makkelijker een taxibootje scoren dan een pakje kauwgum. Dus om 16:00 uur boordtijd lag het bootje langszij en vertrok met een handje matrozen, de leerling, de tweede machinist en de meester. Zo vertrokken we met het tien minuten durende tripje naar vaste wal. We lagen ook weer onwijs dicht ten anker bij het Marina Bay hotel. Helaas was de skyline niet heel goed te zien door de heiige lucht/ smog die in er op de ankerplaats hing. Rond deze tijd zetten ze namelijk de palmboomvelden in Indonesië in lichterlaaie zodat ze de grond weer kunnen gebruiken voor een nieuw gewas. Dit gaat helaas wel gepaard met heel veel rook, maar daar laten we natuurlijk de pret niet door drukken.

Eenmaal door de douane konden we onszelf gaan vermaken in de stad. De toeristische plekjes als People’s Plaza, Chijmes en Bootky and Clarcky hebben we afgestruind. Heerlijk een hapje gegeten onder het genot van de bekendste cocktail in Singapore; de Singapore Sling.
En toen het weer tijd was om terug te keuren naar het schip is het in de Marina South weer net zo makkelijk om een bootje te regelen terug naar schip voor nog minder dan een taxi in Nederland. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is, maar wat een ervaring weer.
Eenmaal terug aan boord was het weer tijd om aan het werk te gaan, het anker op te halen en koers 075 op naar Dampier. Door een van de drukste vaarwateren in deze omgeving, Singapore Strait, werd de reis vervolgd. En dan ben ik aan de andere kant van de wereld en kom ik in de tegenliggende laan van Singapore Strait het schip tegen waar een maatje van mij opzit. Zo ver weg en zo dichtbij, helaas was er niet de mogelijkheid om ze op te roepen omdat zij het heel erg druk stuk in gingen waar ze zich moesten rapporteren en het regelen van een loods. Maar goed altijd leuk om te weten dat de Nederlandse zeelui over de hele wereld uitgevlogen zijn.

Maar het is natuurlijk ook tijd voor serieuze zaken, het takenboek van de leerling. Ik kreeg de opdracht om een drill voor te bereiden met het onderwerp engineroom flooding. Voor de mensen zonder talenknobbel, wat te doen als de machinekamer onderwater komt te staan? Dus ik op pad in de machinekamer met mijn rode overall wat natuurlijk vloeken in de kerk is, maar goed ik moet handtekeningen hebben voor mijn takenboek. Na alles uitgezocht te hebben was het dan tijd voor de ‘spreekbeurt’ van de leerling. Maar op zaterdag is de traditie aan boord dat we om half 12 met een doos bier in de controlekamer het weekend in gaan luiden. Dus onder het genot van een goed koud biertje en portie vers gesneden kaas en worst heb ik mijn spreekbeurt gehouden. Daar kunnen ze op school nog iets van leren van deze methode van positieve stimulatie van presentaties.

Maar sinds kort is aan boord van Javelin een competitie ontstaan tussen de stuurlui en de leerling. In de bootsman werkplaats hangt namelijk een dartbord en een basket. Elk vrij moment dat er nu te vinden is word aangegrepen om pijltjes te gooien of de basketbal door de werkplaats te gooien. En nu moet ik eerlijk toegeven dat ik mijn hart vast hou tijdens het basketballen. Het enthousiasme van de stuurlui ligt er hoog en de basketbal vliegt dan ook overal tegen aan behalve de basket. De kans is dus aanwezig dat elektricien een deze dagen alle lampen kan vervangen in de werkplaats. Het darten daar in tegen gaat een er een stuk vriendelijker aan toe, echter is het afgetrainde lichaam van Raymon van Barneveld aan boord ook weer in de maak. De chef is namelijk afgelost en deze chef maakt een goede eerste indruk.

Maar naast het vertier uit basketbal en darten ben ik met de tweede stuurman ook aan het sporten. En zoals ik vorige blog, of die daarvoor vertelde, wilde ik een rubriek introduceren in deze scheepscourant door mijn medepassagiers een stukje te laten schrijven . Ik heb Steven, de tweede stuurman, zover gek gekregen om ook een paar letters op papier te laten zetten. Bij deze wilt ik dit jullie niet onthouden;


Werk en ontspanning,
Dag in dag uit op een schip zitten is niet voor iedereen weg gelegd. Doordat je er 24/7 op zit moet je er wel je thuis van maken voor die bepaalde periode om het je zo aangenaam mogelijk te maken. Zodra je je bed uitstapt ben je op je werk. Juist hierdoor zijn de keren dat je de wal op kunt erg belangrijk. Geen werk, andere omgeving, andere mensen maar voornamelijk weg van het schip. Alles wat voor de landrot heel dagelijks/normaal klinkt is een aangename verademing voor Jan de zeeman.
Ondanks dat deze wal bezoekjes altijd maar van korte duur zijn krijgt men er wel weer nieuwe energie van. Verder heeft iedereen zo zijn eigen manier om zich te ontspannen. De een leest een boekje, de ander kijkt een serie of film maar hier aan boord zijn er een paar fanatiekelingen die de ontspanning en afleiding juist vinden door zich in te spannen. Wielrennen, roeien, stoeien met gewichten. Trainingsschema’s die nauwkeurig gevolgd worden zodat de fysieke gesteldheid verbeterd word.
Ook de weekenden op zee brengen een moment van ontspanning met zich mee. Om het weekend goed te beginnen (lees zaterdag 11.30), onder het genot van een hapje en een drankje, worden de stuurlui uitgenodigd door de machinisten in een schone machinekamer. Hierna kan de ontspanning voortgezet worden in het zwembad. Ook is de populariteit van het darten gestegen de afgelopen weken. Men wil nog wel eens in de vrije uurtjes een pijltje gooien. Basketbal is erg populair onder de Filipijnse medewerkers en zijn dan ook in het ruim te vinden waar ze een potje basketbal spelen en waar je altijd aan mee kunt doen.
Ook tijdens werktijden zijn er momenten van ontspanning. Een heldere sterrenhemel, met vallende sterren zoals de meteoorzwerm Perseiden afgelopen augustus. Het peilen van de zon of een azimuth nemen van de zon die in een mooie zonsondergang overgaat zorgen voor de nodige verstrooiing. Het zijn simpele kleine dingen die wellicht voor de lezers als “normaal” worden beschouwd. Maar van veel waarde zijn voor Jan de zeeman. De wereld is groot en we bevaren de zeeën tot alle uithoeken en toch is het maar een verdomd klein wereldje zo’n schip.
Het typen van deze blog heeft voor de nodige frustraties geleid, het is dus hoog tijd voor wat ontspanning!

2/O Steven

Steven, harstikke bedankt voor jou bijdrage aan deze populaire courant onder de landrotten. De boekenbon komt jou kant op voor de inspanning, hopelijk kan het je nu was ontspanning opleveren.
Maar zoals hierboven al te lezen was is het mogelijk om je positie te bepalen aan de hand van de hoogte zon. Zo moet ik ook dit nog een paar keer doen voor een opdracht van school. Ik moet zeggen dat mij dit de afgelopen dagen de nodige frustratie heeft opgeleverd. Het rekenen, de vele cijfers en de vele verblindingen doordat ik per ongeluk in de zon keek. Het leven van een leerling gaat niet over rozen is maar weer te zien. Daarom vond de tweede machinist dat het tijd was nog een keer appeltaart. Afgelopen woensdag had ik al eens een poging gedaan tot het maken van een appeltaart maar dit was niet helemaal geslaagd. Dus samen hebben we een tweede poging overwogen op zaterdagavond zodat we zondagmorgen bij de koffie toch nog konden genieten van een stukje geluk. Zo kom je het weekend wel door.

Maar goed, het is inmiddels zondagmiddag 15:00 uur en het weekend is weer bijna ten einde. Morgenochtend om acht uur staat de loods voor ons klaar in het zonnige Dampier en zullen we weer een lange periode te gemoed gaan met lossen. Zoals ik al vertelde zal ik samen met Steven in de nachtshift zitten van 00:00 tot 12:00.

Ik ga nog snel even een van een uurtje zon genieten voordat het weekend weer voorbij is.

Groetjes en tot de volgende keer luitjes!