Let the adventure begin!

Het avontuur is nu dan echt van start gegaan. Inmiddels ben ik aangemonsterd op de Jumbo Javelin maar dit ging uiteraard niet zonder slag of stoot. Om te beginnen had het vliegtuig dat ons naar het zonnige Malaga zou brengen last van een technische storing op het moment dat het vanuit Italië op wilde stijgen. Onze vlucht was dus maar meteen ruim twee uur vertraagd. Dat gaf mij mooi de gelegenheid om het plafond van de wachtruimte goed te bestuderen totdat het tijd was om te boarden.
Eenmaal aan boord van het vliegtuig waren de 2,5 uur zo voorbij en voor ik het wist stond ik met beide voeten op Spaanse bodem met Spaanse temperaturen. Snel op zoek naar de agent die ons verder zou brengen naar het hotel. Maar dan wel het hotel in Gibraltar, 1,5 uur verder met de auto. Het was inmiddels 22:00 uur toen we uit Malaga vertrokken dus een beetje rekenwonder als ik ben waren we inderdaad rond half twaalf op de parkeerplaats bij de McDonalds. Dit was de gebruikelijke parkeerplaats om de grens over te gaan naar Gibraltar, een van de weinige landen die nog daadwerkelijk aan grenscontrole doet binnen Europa. Maar goed wij zijn de moeilijkste niet en gingen met de koffers op onze rug te voet de grens over, dit omdat het papierwerk wat gedaan moest worden om met een Spaanse auto Gibraltar in te komen een heel gedoe was. Dan maar te voet was het motto. Aan de andere kant stond weer netjes een taxi te wachten die ons naar het hotel bracht. Een prima hotel wat alleen geen geld meer had voor airco op de kamers. We gingen dus een warme en lange nacht tegemoet. Om wat moet te verzamelen hebben mijn collega en ik een potje bier genuttigd in de bar. Maar niks was minder de nacht was nog steeds warm en kort. Om zeven uur ’s morgens ging er met een hels kabaal de telefoon: “de taxi staat over een uur klaar bij de ingang”. Wakker was ik al bij het geluid van de telefoon. Snel even douchen en een ontbijtje naar binnen drukken en op naar de taxi. Na een korte trip werden we in de haven gedumpt om daar met een zogenaamde launch naar het schip te gaan. Een bootje was je het schip brengt wat iets verderop ten anker lag om vervolgens met een touwladder aan boord te klimmen.

Eenmaal aan boord gekomen kwam ik meteen een bekend gezicht tegen; de scheepslasser die ook twee jaar geleden aan boord heeft gezeten. Altijd leuk om bekende tegen te komen. Eenmaal aangekomen op de brug om de benodigde documenten te overhandigen kwam ik weer een bekende tegen. De tweede stuurman waarmee ik ook al twee jaar geleden mee aan boord heb gezet. Die nam mij meteen mee op de familiarisatie van het schip, een rondje over het schip om alles belangrijke dingen uit te lichten.

Na de lunch heb ik mijn hut ingeruimd en het tot mijn paleisje gemaakt. Het is een mooi ruim hutje waar ik mij de komende maanden goed in zie vertoeven. Tegen etenstijd was het tijd om het anker op te halen en koers te zetten naar het spiksplinternieuwe Suezkanaal om vervolgens te lossen in Tanjung Langsat te Maleisië. Na vertrek hebben we het gebruikelijke biertje na vertrek heerlijk op zitten drinken met het brandende Spaanse zonnetje op ons bolletje. Onder leiding van een school dolfijnen zijn we oostelijk de Middelandse Zee ingevaren, dat kan alweer van het lijstje afgestreept worden van dit jaar. Dolfijnen, check!

De volgende ochtend vroeg om 5 uur ben ik begonnen met het lopen van de wachten op de brug. Zo heb je wat je aan je dag moet je maar denken. De eerste 1,5 maand zal ik verder ook boven de waterlijn van het schip doorbrengen en kan ik meteen goed beginnen met het bijkleuren van mijn kale koppie. Naast elke ochtend wachtlopen verricht ik dagelijkse werkzaamheden samen met de rest van de dekcrew. Na de lunch is het tijd voor mijn takenboek en onderzoek doen naar mijn afstudeerscriptie. ’s Avonds voor het eten is het met het lekkere weer gebruikelijk dat we een biertje doen aan dek. Gevolgd door een hapje eten, wat de eerste dagen zeker net slecht was.

Over ongeveer een dag of drie is de planning dat we aankomen in Port Said, Egypte. Dit is het begin van het Suezkanaal waar we doorheen zullen varen op weg naar Maleisië. Ik hoop jullie bij deze alvast een beetje op de hoogte heb kunnen brengen van mijn eerste dagen aan boord. Ik ga verder met settelen aan boord en weer zoveel mogelijk te mogen leren deze stage. De hartelijke groeten in het ik hoop al iets zonnigere Nederland!

Ajuus en behouden vaart!

Roy