Bonjour mon vrienden!
Door: Roy Willard
Blijf op de hoogte en volg Roy
09 November 2015 | Frankrijk, Le Trait
Bonjour,
Om alvast in de stemming te komen voor de volgende haven leek mij dit een zeer geschikte opening. Je moet je talen natuurlijk wel een beetje spreken als zeemeneertje. Maar voordat we met het verhaal in Franrijk, Le Trait aankomen moet ik natuurlijk het verhaal Kaapstad afmaken waar ik vorige keer was gebleven.
Zoals ik al zei was de aanloop erg mooi om te zien. De Tafelberg is erg imposant om vanaf zee te zien zo met Kaapstad aan de voet ervan. Overdag was de skyline al heel gaaf om te zien maar ’s avonds was er nog veel meer te zien. We moesten natuurlijk eerst weer ten anker voordat we naar binnen mochten om daar te gaan bunkeren. Maar dat gaf mij wel even de tijd op het achterdek naar alle lichtjes te turen. Om 19:30 lokale tijd kwam dan het startschot voor het hijsen van het anker en gingen we naar binnen. Snel The Adventures of TinTIn op pauze en met alle machinisten op naar de vetput. Een uurtje later lagen dan tegen de kant in Kaapstad, waar het toch eigenlijk stiekem best wel heel erg koud was zo in de avond uurtjes. Maar goed er moest gewerkt worden dus geen tijd voor kou kleumen. Het idee was om zoals de kapitein het zo mooi op papier had gezet om voor een “pitt-stop bunkering” te gaan. Dit was het bijna op de snelheid, pitts poezen en vaklui na. De bunkerboot had namelijk geen verwarming op de tanken zitten waardoor de brandstof als stroop gebunkerd werd. Maar goed, dat gaf ons wat tijd om snel wat onderhoud aan de hoofdmotor te doen die paar uur dat hij nu stil lag voordat we weer twee weken op zee zaten.
Zo kroop de tijd langzaam voorbij tot die schuit weer gevuld was met brandstof. Tegen deze tijd was het ook tijd voor de vogeltjes en de locals om naar hun werk te gaan. Bij zonsopgang was het nog een stuk gaver om te zien waar we precies lagen. Midden in de stad omringd door hoge bergen waar de wolken doorheen zweefden.
Maar na deze lange nacht was het tijd om de trossen weer binnen te halen en koers te zetten naar Le Trait. Een korte en snelle ontmoeting met het koude Kaapstad was weer ten einde voor de Javelin. Voor ons dan ook de hoogste tijd om na een lange nacht rond 09:30 ons mandje op te zoeken. Na een paar uurtjes geslapen te hebben moest er weer gewerkt worden op de zondagnamiddag. Het geweldige idee was die nacht ontstaan om maar weer eens te barbecueën op de brugvleugel. Snel even douchen en hup hup de kombuis in. Samen met de eerste stuurman en de tweede machinist zijn de huisgemaakte knoflook boter, aardappel salade en de overvloed op tafel getoverd en was het tijd voor een welverdiende pot bier op de brugvleugel.
Maandag was weer het begin van een normale werkweek in de machinekamer. Waar ik het erg naar mijn zin heb, elke dag weer heel veel leer en een leuke ploeg rondloopt. Er wordt veel gelachen en op de momenten dat het serieus moet dan wordt er even flink gebuffeld. Zo ook die vrijdag, iedereen zat net lekker met zijn gedachten bij het weekend in de bar. Zaterdag zou het alleen even een ochtendje schoonmaken zijn zoals elke week. Waar opeens rond half 7 het alarm gaat van de machinekamer. Niks ernstig, de machinist van de wacht gaat even een kijkje nemen lost het vaak kleine probleem zelf op. Maar vandaag had het kleine probleem zich ontwikkeld tot een iets groter probleem. Alle machinisten moesten hun net opgetrokken biertje de hoek in schuiven en hobbelen naar de machinekamer. Het was namelijk zo dat er een afsluiter doorlekte. De lucht die normaal gesproken via de turbo de motor in gaat kon nu terug naar een andere leiding en stond enorm af te blazen. Voor de iets minder technische mensen onder ons: probleem!
De motor werd tot stilstand gebracht terwijl de derde machinist en ik een bafje aan het maken waren zodat deze afsluiter afgedicht kon worden. Een bafje is een term bij Jumbo die aangeeft dat het een zelfgemaakt oplossing is. De tweede machinist en de meester zorgde ondertussen dat deze afsluiter er uit gehaald werd zodat het bafje er meteen tussen geplaatst konden worden. Snel weer vast bouten en die brommer weer aan de gang slingeren. Een goed staaltje teamwork kun je wel zeggen en het weekend kon voor ons dan ook eindelijk beginnen. Helaas een weekend waar ik de wacht had op zondag en het alarm vaak af ging. Maar dat hoort er ook bij.
’s Avonds was het maar weer tijd voor barbecue 2.0 omdat deze vorige week er goed bevallen was. De temperatuur was een stuk aangenamer, waardoor het allemaal natuurlijk nog een beetje lekkerder smaakt.
Deze week is ook weer voorbij gevlogen. Ben eigenlijk de hele dag in de weer en de dagen vliegen ook voorbij. Zo komt het einde van mijn stage ook steeds meer in zicht.
Voor nu is het tijd om weekend te houden! Geniet van het weekend in Nederland en tot snel.
Groetjes
Om alvast in de stemming te komen voor de volgende haven leek mij dit een zeer geschikte opening. Je moet je talen natuurlijk wel een beetje spreken als zeemeneertje. Maar voordat we met het verhaal in Franrijk, Le Trait aankomen moet ik natuurlijk het verhaal Kaapstad afmaken waar ik vorige keer was gebleven.
Zoals ik al zei was de aanloop erg mooi om te zien. De Tafelberg is erg imposant om vanaf zee te zien zo met Kaapstad aan de voet ervan. Overdag was de skyline al heel gaaf om te zien maar ’s avonds was er nog veel meer te zien. We moesten natuurlijk eerst weer ten anker voordat we naar binnen mochten om daar te gaan bunkeren. Maar dat gaf mij wel even de tijd op het achterdek naar alle lichtjes te turen. Om 19:30 lokale tijd kwam dan het startschot voor het hijsen van het anker en gingen we naar binnen. Snel The Adventures of TinTIn op pauze en met alle machinisten op naar de vetput. Een uurtje later lagen dan tegen de kant in Kaapstad, waar het toch eigenlijk stiekem best wel heel erg koud was zo in de avond uurtjes. Maar goed er moest gewerkt worden dus geen tijd voor kou kleumen. Het idee was om zoals de kapitein het zo mooi op papier had gezet om voor een “pitt-stop bunkering” te gaan. Dit was het bijna op de snelheid, pitts poezen en vaklui na. De bunkerboot had namelijk geen verwarming op de tanken zitten waardoor de brandstof als stroop gebunkerd werd. Maar goed, dat gaf ons wat tijd om snel wat onderhoud aan de hoofdmotor te doen die paar uur dat hij nu stil lag voordat we weer twee weken op zee zaten.
Zo kroop de tijd langzaam voorbij tot die schuit weer gevuld was met brandstof. Tegen deze tijd was het ook tijd voor de vogeltjes en de locals om naar hun werk te gaan. Bij zonsopgang was het nog een stuk gaver om te zien waar we precies lagen. Midden in de stad omringd door hoge bergen waar de wolken doorheen zweefden.
Maar na deze lange nacht was het tijd om de trossen weer binnen te halen en koers te zetten naar Le Trait. Een korte en snelle ontmoeting met het koude Kaapstad was weer ten einde voor de Javelin. Voor ons dan ook de hoogste tijd om na een lange nacht rond 09:30 ons mandje op te zoeken. Na een paar uurtjes geslapen te hebben moest er weer gewerkt worden op de zondagnamiddag. Het geweldige idee was die nacht ontstaan om maar weer eens te barbecueën op de brugvleugel. Snel even douchen en hup hup de kombuis in. Samen met de eerste stuurman en de tweede machinist zijn de huisgemaakte knoflook boter, aardappel salade en de overvloed op tafel getoverd en was het tijd voor een welverdiende pot bier op de brugvleugel.
Maandag was weer het begin van een normale werkweek in de machinekamer. Waar ik het erg naar mijn zin heb, elke dag weer heel veel leer en een leuke ploeg rondloopt. Er wordt veel gelachen en op de momenten dat het serieus moet dan wordt er even flink gebuffeld. Zo ook die vrijdag, iedereen zat net lekker met zijn gedachten bij het weekend in de bar. Zaterdag zou het alleen even een ochtendje schoonmaken zijn zoals elke week. Waar opeens rond half 7 het alarm gaat van de machinekamer. Niks ernstig, de machinist van de wacht gaat even een kijkje nemen lost het vaak kleine probleem zelf op. Maar vandaag had het kleine probleem zich ontwikkeld tot een iets groter probleem. Alle machinisten moesten hun net opgetrokken biertje de hoek in schuiven en hobbelen naar de machinekamer. Het was namelijk zo dat er een afsluiter doorlekte. De lucht die normaal gesproken via de turbo de motor in gaat kon nu terug naar een andere leiding en stond enorm af te blazen. Voor de iets minder technische mensen onder ons: probleem!
De motor werd tot stilstand gebracht terwijl de derde machinist en ik een bafje aan het maken waren zodat deze afsluiter afgedicht kon worden. Een bafje is een term bij Jumbo die aangeeft dat het een zelfgemaakt oplossing is. De tweede machinist en de meester zorgde ondertussen dat deze afsluiter er uit gehaald werd zodat het bafje er meteen tussen geplaatst konden worden. Snel weer vast bouten en die brommer weer aan de gang slingeren. Een goed staaltje teamwork kun je wel zeggen en het weekend kon voor ons dan ook eindelijk beginnen. Helaas een weekend waar ik de wacht had op zondag en het alarm vaak af ging. Maar dat hoort er ook bij.
’s Avonds was het maar weer tijd voor barbecue 2.0 omdat deze vorige week er goed bevallen was. De temperatuur was een stuk aangenamer, waardoor het allemaal natuurlijk nog een beetje lekkerder smaakt.
Deze week is ook weer voorbij gevlogen. Ben eigenlijk de hele dag in de weer en de dagen vliegen ook voorbij. Zo komt het einde van mijn stage ook steeds meer in zicht.
Voor nu is het tijd om weekend te houden! Geniet van het weekend in Nederland en tot snel.
Groetjes
-
10 November 2015 - 08:15
Linda:
Ha kerel,
Met het voornemen vroeg achter de computer te kruipen en er vandaag weer flink tegen aan te gaan, betrad ik mijn kantoor. Eerst even de mail openen en dan....wow Roy Willard verschijnt er in mijn "inbox", dus hup terug naar de keuken, grote bak koffie gemaakt en slurpend aan een de koffie genieten van je, weer zo leuke, verhaal. We hadden vorige week al even telefonisch contact en al heel veel gehoord, maar dan blijkt wel weer dat er nog veel meer gebeurt op het schip, het is niet alleen maar BBQ'en en leuke stadjes aandoen blijkt wel weer :-)
Gewoon een nachtje doorwerken als het moet, met man en macht de "brommer" weer aan de praat krijgen, zaken waar je als landrot helemaal niets van weet of bewust van bent, wij denken maar dat die schuit blijft door tuffen, maar ook zo'n immens schip als de Javelin krijgt wel een een lekker band, blijkt maar weer.
Maar goed wat je al zei, het geeft een goed gevoel als je als team de boel dan weer onder controle krijgt, een hele ervaring rijker en weer veel geleerd.
Ontzettend jammer dat onze plannen, voor de andere lezers wij zouden deze week naar Le Trait kachelen voor een kort bezoek aan de Javelin, helaas in het water vallen. Niets zo veranderlijk als de wilde vaart, het schema veranderde en het bliksem bezoekje moet helaas overgaan.
grappig he dat je letterlijk je grenzen verlegt als je kind de hele wereld overvaart en je 'm maanden niet ziet. Een normaal mens rijdt niet even op en neer naar Frankrijk voor een bak koffie en een gezellig etentje. Wie weet dat op de terugweg vanuit Schotland, Terneuzen mogelijkheid biedt om even aan te wippen.
Maar het schiet al weer op kerel, nog een paar weken en dan kunnen we je weer van Schiphol halen!!
Geniet nog even van dit bijzondere leventje op de Javelin, ik weet zeker als je weer thuis bent, je de boot ook zal missen! Ik hoop dat je nog mooie dingen gaat zien en mee maken, zodat we heel veel verhalen te horen krijgen als je weer thuis bent.
Ik heb weer genoten van je verhaal en weet zeker velen die dit gaan lezen ook. Ik ben benieuwd of je de 14.000 "lezers" gaat halen, voor het geval je twijfelt, omdat er niet zo veel gereageerd wordt, iedereen geniet van je verhalen en kijkt al naar de volgende uit.
Voor nu een behouden vaart!
Liefs en een dikke knuffel van je mams
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
