De week van het water

Dag mensen van het goede leven,

Het is al weer even geleden dat ik wat van mij heb laten horen dus ik dacht dat het maar weer eens tijd werd voor een sprookje. Er is namelijk weer genoeg gebeurt de afgelopen weken op de wilde zeeën van de wereld. Twee weken geleden zijn we uit Dampier vertrokken met als bestemming Le Trait te Frankrijk. Tussenstop: Kaapstad, om bunkers aan boord te nemen. Maar laten we beginnen bij het begin; het vertrek uit Dampier. Na hier weer een aantal gelost te hebben zijn we zaterdag middag van de kaai vertrokken en kon het weekend beginnen. Het laatste weekend als leerling aan dek en het begin van mijn tijd in de machinekamer kon beginnen.
Onderweg naar de Kaap wilde er af en toe nog wel eens een nachtje tussen zitten dat het weer niet helemaal rekening hield met de schoonheid slaapjes van de bemanning. Zo ook bij mij, het schip wat op de golven stampt, lege blikjes die van mijn bureau af stuiteren of mijn bureaustoel die midden in de nacht een kijkje gaat nemen aan de andere kant van de hut. Allemaal niet bevorderlijk voor krijgen van een goede rust. Maar dat hoort er natuurlijk allemaal bij op de wilde vaart!

Maar ik ben begonnen in mijn tijd in de machinekamer, het maagdelijke witte overall heeft onderhand meer weg van een zebra- of koeienprintje. Of dat nou is omdat ik echt heel veel met olie in de weer ben of omdat ik zoveel rotzooi maak durf ik niet te zeggen. Alhoewel dat rotzooi maken mij erg goed afgaat. Afgelopen week zijn we begonnen om de kombuis een beetje aan te pakken. Lekkages oplossen, losse of scheven deurtjes opnieuw ophangen, de oven een APK-beurt of de ventilatie roosters een schoonheidsbehandeling geven. Natuurlijk zei ik dat ik de lekkage van een kraan wel even op zou lossen. Helaas pakte dat anders uit dan ik zelf in gedachten had, het water zat tegen het onderdeks en leek ik zelf op een verzopen kat. We konden wel meteen de kombuis dweilen en dat zag er ook meteen een stuk beter uit. Gelukkig heb een zwemdiploma anders was ik nu verdronken in de wasbak. Nu we toch bezig zijn met het spelen met water kan ik nog wel een mooi klusje vertellen van afgelopen week. Let op, een beetje technische achtergrond informatie vooraf maakt het een stuk makkelijk dus ik ga mijn best doen.

Aan boord word de motor net als in de auto gekoeld met koelwater. Dit koelwater uit de motor is hoge temperatuur koelwater. Dit HT-koelwater wordt dan weer gekoeld door een lage temperatuur koelwater systeem, LT-koelwater. Dit LT-koelwater wordt dan weer gekoeld door middel van zeewater in zogenoemde boxcoolers. Hier loopt het LT-water door en word direct door het zeewater gekoeld. Echter waren er van deze boxcoolers een groot deel van de bouten geroest of versleten. Aan ons de taak om deze dus te vervangen terwijl we aan het varen waren. Maar zodra je de bout er uit haalt komt er een pal water naar binnen zetten recht in je giechel. Een kwestie van snel een bout er uit en de volgende er in. Maar dan nog konden we het niet droog houden. Ook nu gingen we als verzopen katten terug naar de accommodatie. Ik ga toch maar eens voor mijn zwemvaardigheid diploma want die ga ik zeker nodig hebben als dit zo door gaat.
Toen iedereen weer opgedroogd was en in de bar zat was het tijd voor de dagelijkse matinee. De messroom wordt dan omgetoverd tot bioscoop, alle lichten gaan uit, grote stoelen worden voor de tv geschoven en het geluid van blikjes bier die open gaan galmen over het schip. In de afgelopen weken heb ik toch menig goede film gezien maar die worden een beetje schaars. We zijn begonnen aan de films die onder het genre kunnen worden geplaats: “wat-een-ongelofelijke-but-film” en “ik-snap-er-niks-van-film”. Deze quote word dan ook regelmatig door de zaal geroepen. Dus voor de veranderingen hebben we op zaterdagavond besloten een spelletje te spelen, maar het enige wat we tevoorschijn konden tover waren een paar dobbelstenen. Dobbelen dus maar, een casino was er niks bij. Je moet wat natuurlijk.

Nu ik in de machinekamer zit betekend het ook dat ik samen met mijn mentor wacht loop. Iedere nacht heeft een van de machinisten de wacht. Dat betekend dat als er een alarm is in de machinekamer ’s nachts jij je bed uit moet om het op te lossen. De eerste paar keren geen alarmen, dikke prima. Tot vorige week, zaterdag avond was het feest en kon ik twee keer mijn bed uit. Maar zo kan het dus ook zijn dat je net lekker onder de douche staat en het alarm in je hut begint te laaien, dan moet je toch wel heel snel die handdoek door je haar halen.

Maar wie ben ik als het niet een keertje fout gaat. En daar zijn we dan aangekomen bij afgelopen nacht waar de tweede machinist en ik de wacht hadden. Vannacht heb ik als een roos geslapen maar dus ook door het alarm heen geslapen. Niks gehoord terwijl het hele C-deck er wel wakker van was geworden. Oeps, dat heeft mij een doosje bier gekost. Daar zijn we vanmiddag maar meteen aan begonnen aan dek in het zonnetje waar de walvissen en zeeleeuwen je om de oren springen. We varen nu namelijk voor de kust van Zuid-Afrika waar we over een uur of twee Kaapstad aan zullen doen om te bunkeren. Ben net even snel naar de brug gerend om een glimp op te vangen de Tafelberg, hij is echt plat inderdaad. Het klopt wat ze op internet neerzetten.

Kaap de Goede Hoop zijn we ook al voorbij en dat betekend dat we ons ook weer mogen scheren, een van de tradities aan boord is dat je niet mag scheren tot je deze gepasseerd bent als dit op de route ligt. Maar Movember komt er ook weer aan dus er wordt al goed gespaard voor een foute snor. En met het beeld van mij met een snor op jullie netvlies ga ik afsluiten voor deze week. Ik ga mij klaar maken voor aankomst en bunkeren. Tot de volgende keer allemaal en we bellen!