First things first!

Tompoucen! Ik zal maar meteen met de deur in huis vallen vandaag. Deze week stonden er van de ambachtelijke scheepsbakkerij tompoucen op het menu tussen 10 en half 11. En ik moet zeggen, het begint allemaal met de week beter te smaken. Dus mocht er carrière in de scheepvaart er om wat voor reden niet meer inzitten dan ga ik maar stage lopen bij de bakker. Maar goed, laten we daar niet vanuit gaan.

Inmiddels hebben we na een reis van vijf weken eindelijk Tanjung Langsat bereikt. En wel afgelopen maandag middag. Met de leerling aan het roer zijn we langs de luchthaven van Singapore iets verder aangemeerd in Maleisie. Aan deze kade lag het schip van de klant al gemeerd, de Deep Orient. Hier zijn wij tegen aan gaan liggen, niet om ruimte te besparen maar dit is praktischer voor de lading. Dit schip is gespecialiseerd in het leggen van kabels op de zeebodem. Dus rara wat zouden wij aan boord hebben, inderdaad. Aan dek van de Javelin staan twee grote carrousels met daarop in totaal rond 60 km kabel en wat anders spul om deze kabels van boord te spoelen. De lading wordt namelijk niet gehesen maar afgespoeld op een carrousel aan boord van de Deep Orient. De afgelopen dagen zijn we dan ook bezig geweest met het klaar maken van het afspoelproject. Het zijn lange dagen waarin we eigenlijk niet heel veel doen. Wij lopen shifts van 12 uur van 07:00 tot 19:00 en daarna is de nachtploeg aan de beurt om het dek bezet te houden. Omdat de klant voor elk onderdeel hun eigen personeel heeft doen zij eigenlijk het meeste wat betreft het afspoelen van de kabel. Onze taak is bijspringen waar nodig is en als er iets gehesen moet worden. Maar omdat de snelheid waarmee dat afspoelen gebeurt 400 meter per uur is zal dat betekenen dat we hier nog wel even liggen. Dus genoeg reden om persoonlijke projectjes de tijd te geven. Ik moet natuurlijk wel 12 uur op een dag volmaken. En 12 uur lang naar een kabel kijken staat nou niet echt op mijn wensenlijstje, net als van de stuurman. Dus mijn eerste projectje is af, een oliedrum omtoveren tot een container. Simpel beginnen dacht ik maar. Deze staat nu als een pauw te pronken aan dek. Dus vanmorgen was het tijd voor projectje nummer twee. In de messroom, waar de bar is en waar wij eten staat achter de bar een kruk voor de leerling. Maar nou moet toegeven dat een zitzak met spijkers nog comfortabeler zit dan dit object. Dus met in mijn achterhoofd dat ik nog dik drie maanden op die kruk moet zitten heb ik vandaag de dappere beslissing genomen deze een stukje comfortabeler te maken. Je moet natuurlijk prioriteiten stellen, first things first. Dus vandaag de hele dag een beetje geknutseld in de werkplaats. Af en toe even interessant aan dek lopen, mijn gezicht laten zien en heel moeilijk naar die kabel kijken om vervolgens nog een praatje te maken de Australische mannen die bij ons aan dek rondhuppelen om alles in de gaten te houden. Zo kom je de dag wel door, dit houdt mij voor de komende twee dagen nog zoet en dan moet ik op zoek naar het volgende project. Wat mij betreft wordt dat het renoveren van de picknicktafels aan dek.

Maar zo lijkt het natuurlijk of ik de hele dag niks aan het uitvoeren ben. Maar toch zijn het wel lange dagen die je maakt en ben je toch in de weer. Overdag is het rond de 35 graden en staat de zon vol te branden. Zweten doe je al als je alleen maar met je ogen knippert. Dus ondanks dat je niet de hele dag heel intensief bezig bent met het sjouwen, slepen, vastzetten, losmaken of andere dingen ben je wel kapot aan het einde van de dag. Maar toch maak ik in mijn drukke schema nog een gaatje vrij voor de gewoonte die er door een grapje in ingekropen. Aan het einde van de shift komt de twee stuurman aan dek kijken met zijn ploeg voor die nacht. Dan geef ik hem via een rebus door wat er die shift moet gebeuren, een uit de hand gelopen geintje eigenlijk. Want nu krijgen ik ook elke als ik net mijn bed uit rol een rebus onder mijn neus geduwd. Hiervoor gaan we dan ook een kwartiertje voor het eindige van de shift even zitten om deze zo mooi mogelijk op stellen. Het hoogtepuntje van de dag kan je wel zeggen.

Ondanks al het geklaag dit verslag is de sfeer aan boord nog heel goed en heb ik het nog steeds naar mijn zin. Dit moet je ook een keer meegemaakt hebben toch? Met mijn takenboek gaat het ook heel goed, bijna alle handtekening die in mijn periode aan dek moet halen heb ik al binnen. Als we zo richting Dampier varen nog even de puntjes op de i zetten en dan is het nautische deel afgerond. Helaas kan ik nog niet echt verder met het afstudeeronderzoek omdat ik daar toch echt voor moet varen. Nog even afwachten dus. En hiermee wil ik afsluiten voor deze, even snel een verhaaltje tussendoor.

Groetjes thuis allemaal!