Ola Supermercado...

We zijn weer twee weken verder en ik vind dat het weer tijd is voor een verhaaltje naar het thuisfront. Vorige keer was ik geëindigd met dat die afgelopen week echt het hoogtepunt was tot nu toe. Dat is het zeker, maar afgelopen twee weken komt dan zeker op plek nummer twee. Na vertrek vanuit Schotland was de volgende haven die we aan zouden doen Aviles te Spanje. In Schotland hebben we nog een wisseling van de wacht gehad en in de machinekamer zijn er twee nieuwe werktuigkundige te vinden. Frisse motivatie om het laatste gedeelte van mijn avontuur mee af te sluiten. Echter was de frisheid van iedereen aan boord er snel weer vanaf toen we in de Golf van Biscay.

Het staat er om bekend dat het daar nogal kan spoken en dat hebben we dan ook zelf ondervonden. Binnen een dag sloeg het weer om en wist je verschil tussen voor en achter niet meer. Onder de douche moest je jezelf stevig vasthouden om niet om te kukelen, tijdens het eten was het verstandig om je bord met soep niet al te vol te gooien want ander kan je het van je schoot lepelen. Nu was ik gelukkig niet de enige die meer naar zijn plafond had liggen loeren dan te vertoeven in dromenland. Maar goed, zoals echte zeebonken zijn we gewoon gaan werken want er moesten nogal wat voorbereidingen getroffen worden voor aankomst. Voor Aviles stond namelijk een motoroverhaal op de planning. Dit betekend dat je de hoofdmotor voor je voortstuwing voor het grootste deel uit elkaar haalt en daar nieuwe onderdelen voor terug plaatst. De hele machinekamer en werkplaats stond dan ook al vol met de eerder ontvangen spare parts. Maar deze moest voor een groot deel nog schoongemaakt worden en verplaats naar de hoofdmotor. Eenmaal bij aankomst op donderdag zijn de derde en tweede machinist samen met mij begonnen om de motor alvast uit elkaar te knutselen. Vrijdag middag kwamen er van MAN B&W, de motorfabrikant, drie service engineers om ons te assisteren met het overhalen van de motor. Het is echt onwijs interessant om die motor nu eens van top tot teen uit elkaar te hebben gehaald en gezien. Hier leer je zoveel meer van alle plaatjes uit wat voor boek dan ook bij elkaar.

Deze overhaal stond gepland voor vijf dagen, wat eigenlijk onhaalbaar is voor een motor van dit formaat. Voor de technische geintreseerde is de motor een negen cilinder vierslag lijnmotor met een diameter van 32 cm en een slag van 40 cm. Eigenlijk is dit nog kinderspel als je dit vergelijkt met motoren van grote containerschepen maar goed. Maar dat betekend dus ook dat je alle handelingen die je doet ook negen keer moet uitvoeren! Het gaat natuurlijk steeds sneller des te dichter je bij keer negen komt maar het is alsnog een heel karwij om die motor te strippen. De dagen waren dan ook ingepland van 07:00 tot 19:00 of soms nog wat langer. De motor moest natuurlijk zo snel mogelijk weer goed in elkaar zitten want er ligt lading te wachten. Maar na zo’n lange maar zeer interessante en leerzame dag konden we het toch niet laten om nog even de wal op te gaan om een hapje te eten en een biertje te scoren. Op naar het wat schijnt een van de beste en leukste restaurants van Aviles te zijn. Bij binnenkomst ligt er zaagsel op de grond en komt de lucht van kaas en worst je te gemoed. Een goed begin natuurlijk. Dus na een tafeltje gevonden te hebben begrepen we ook meteen waarom al dat zaagsel op de grond lag. De traditionele versnapering in dit gebied is Sidra. Een appel-wijn/cider die op een gepaste wijze geserveerd word. De ober komt aan je tafel met een fles en pakt je glas. Vervolgens is het de kunst om de fles zo hoog mogelijk te houden en zonder te kijken boven je hoofd de cider in het glas te gieten. Natuurlijk gaat de helft er naast en had ik mij meteen bedacht dat de volgende keer dat ik naar een restaurant als dit zou gaan een duikbril mee zou nemen en teenslippers aan zou trekken. Je schoenen zijn namelijk aan het eind van de avond zeiknat van de appelcider. Maaaar… het eten was heerlijk! Twee grote planken vol met salami, chorizo, ham en diversen soorten kaas. Dat kunnen die Spanjaarden wel moet ik toegeven. Een rede om later die week nog maar een keer een kijkje te nemen dat restaurant. Dit laatste bezoekje aan het restaurant ging gepaard met een uitstapje naar de supermercado om nog het een en ander in te slaan voor in de controlekamer om de lange reis naar Terneuzen te overleven. Als kleine kinderen liepen we letterlijk in de snoepwinkel om onze afgetrainde lichamen weer flink vol te stoppen met zoetigheid.

Maar natuurlijk moet er ook gewerkt worden. Die gasten van MAN kun je er erg goed bij hebben. Onwijs gezellig en waren zeker niet de beroerdste om wat uit te leggen als ik er naar vroeg. Echt een onwijs leerzame week, hoewel ik blij was dat afgelopen donderdag morgen die hele kar weer in elkaar zat. Een knappe prestatie al zeg ik het zelf in zo’n korte tijd. Na een uitgebreide test liep de motor als een zonnetje en zat de overhaal erop. Op een ding na dan.. de afgelopen dagen was de machinekamer omgetoverd van spreekwoordelijke vetput naar werkelijke vetput. Overal lag olie, gereedschap, lappen, brandstof, koelwater en spare parts. Zaterdag morgen hebben daar de laatste hand aan gelegd en de machinekamer is bijna weer terug in zijn originele staat.

Nu zijn we dus onderweg naar Terneuzen om daar vervolgens een kraan te laden die naar Freetown, Sierra Leonne moet. Maar ook nu moeten we weer door de Golf en dat brengt weer slecht weer met zich mee. Afgelopen nacht is het begonnen en tot aan nu moet je ook goed oppassen. Overal hoor je lades en deuren open knallen die niet goed dicht zaten, spullen glijden van het bureau en trap lopen is hel. Maar na regen komt zonneschijn zeggen ze dus daar hoop ik dan maar op. De zonneschijn waar ik al heel blij van word is dat we naar Nederland gaan. Met een beetje geluk kan er nog een tripje naar Vlissingen plaatsvinden om iedereen weer even te zien. Ik hoop het echt. Voor nu wil ik jullie weer bedanken voor het lezen. Het moment dat ik jullie mijn verhalen persoonlijk kan gaan vertellen komt ook weer een stukje dichterbij.

Tot over een maandje, als alles meezit ahaha.

Groetjes