We gaan Europa in!

Oeps! Der zijn al weer bijna twee weken voorbij sinds mijn laatste rapportje aan Nederland. Maar dat betekend wel dat ik weer een hele bundel met leesstof jullie kant op kan sturen, of in ieder geval weer eens een poging te doen.

Na mijn vorige blog ben ik de machinekamer in gedoken tot het weer tijd was om aan dek te huppelen aan dek tijdens het lossen van de lading. En wat heb ik de eerste week het lawaaierige brommerhok toch weer veel geleerd. Maar naast de leermomenten moest het natuurlijk ook tijd zijn voor de nodige fuck ups. De eerste douche van water, olie en brandstof heb ik achter de rug dus dat heb ik deze reis al gehad. Nu weet ik weer dat je niet zomaar een afsluiter moet open maken of iets los moet bouten zonder een afsluiter dicht te zetten. Houd je scherp zeggen ze toch?
Zo ook was het tijd voor een klusje in de grote gele kranen aan dek. Omdat ik natuurlijk al bijna twee en een halve maand aan dek had gehuppeld kon ik dit niet zomaar achter mij laten door full time in de machinekamer te brengen. Dus mooi een klusje aan dek aangezocht om zo ook nog wat zonlicht te zien in plaats van de lokale TL-balk. Maar na een dagje werken bovenin de kraan, wat je trouwens een prachtig uitzicht geeft en ook goed zicht geeft op wat er allemaal in de grote vijver rond zwemt, komt een dag ook ten einde. Tijd voor de zonsondergang terwijl de tweede machinist en ik nog de laatste bouten en moeren weer terug op hun plek hadden gebout. Het leek wel een onwijs romantische scene uit een slechte Nederlandse speelfilm. Maar dat mocht het uitzicht op met de ondergaande zon achter het Australische landschap niet bederven.

Afgelopen zaterdag kregen we groen licht om vanaf de ankerplaats waar we inmiddels al een dikke anderhalve week lagen wederom de haven in te komen om het laatste stuk van de lading te lossen. Misschien heb ik het al verteld maar ander doe ik het gewoon nog een keer. We hebben twee hele grote spoelen bij ons waar elektra en hydrauliek kabels opgespoeld zitten voor op de zeebodem. In eerste instantie dachten we aan boord dat het voor olie was maar na het toch nog een keer nagevraagd te hebben heeft het toch andere doeleinden. Nu lossen wij op een andere schip dat naast ons ligt doormiddel van onze spoel met kabel langzaam af te spoelen en via een constructie op hun lege spoel weer op te spoelen. Dit gaat alleen op zijn snelst met 400 meter per uur en met een totale lengte van dik twintig kilometer duurt dat dus wel even. Maar ik dwaal weer af, waar was ik gebleven? Ohja we mochten de haven in, dus na het starten van de motoren is het gebruikelijk dat je stand-by in de controlekamer blijft zitten voor het geval er iets mis gaat. Maar tijdens het stand-by zitten hadden we ons voorgenomen om te gaan studeren. Alle engineers zaten dan ook driftig de verschillende modules te leren die nodig zijn voor het werken bij Jumbo. En ik als nieuweling had er natuurlijk nog geen één dus moest even aan de bak. Deze middag heb ik gevuld met modules als; Environment, Hot Work, Lock-out Tag-out en Enclosed Spaces. Een hele mond vol als je het mij vraagt maar ik durf ik alle met een grote glimlach te vertellen dat na het maken van de examens de resultaten er mochten wezen. Maar liefst een 10 en de rest niet zat er niet ver vanaf. Lieve ouders, het lijkt er op dat het toch nog goed is gegaan bij de opvoeding. Mijn dank ik groot. Deze vier cursussen zijn dus binnen en hoef ik niet meer te behalen als ik hier aan het werk blijf.

Maar na zo’n studie dagje moet je natuurlijk ook even stoom af blazen om al die cijfer, lettertjes en plaatjes weer zo snel mogelijk uit je hoofd te krijgen. Tijd om weer met Steven de sportschoenen aan te trekken en ons weer een uurtje in het zweet te werken. Dit is eigenlijk vaste prik de laatste twee weken om samen elke dag een uurtje dansles te nemen. Maar er moet natuurlijk ook gewerkt worden, het is niet altijd feest. Na aankomst in de haven ben ik weer verhuisd mijn laatste periode aan dek in de nachtshift. Hier kreeg ik het voordeel van de twijfel om wat dingetjes aan dek te hijsen en te verplaatsen van Steef. Het stelde niet veel voor maar was toch gaaf om zelf aanwijzingen te geven aan de kraanmachinist waar je wat wilt hebben en hoe. En als dat nog niet genoeg is heb ik gister ook nog een lesje gehad “Hoe bestuur ik een mobiele kraan op rupsbanden”. We hadden wat tijd over en de mobiele kraan die onderdeel is van de standaarduitrusting aan boord moest weer terug op zijn plek. Daar wilde ik wel eens een poging aan wagen. En het is toch moeilijker dan je denk. Hendeltje hier, knopje daar, wat een gedoe allemaal. Maar alles staat nog overeind en op wat verfschade na is het meeste er goed van af gekomen.

In het begin van deze week is Port State Control aan boord gekomen. Dit is een organisatie die controleert of alles aan een schip functioneert zoals het hoort, alle certificaten in orden zijn, je kan het zo gek niet bedenken. Tijdens de koffie was deze man al bezig met zijn rondje certificaten toen ik boven kwam met mijn woensdag-baksel. Meteen die man een kaneelbroodje in zijn hand geduwd en een bak koffie om zijn humeur positief te beïnvloeden. Maar hij ging gewoon rustig verder met zijn controle. Iets na de koffie toen ik heel interessant over de reling in het water stond te turen om de Big Australian Ocean Five te spotten werd ik op de radio verzocht om onmiddellijk naar de brug te komen. Er moest namelijk een drill gedemonstreerd worden aan die beste man. Maar op dat moment kwam er net een enorme zeeschildpad voorbij dobberen, wat een mooi dier om te zien. Deze kan nu ook van het lijstje worden afgestreept naast de witte haai, hamerhaai, dolfijn en vliegende vis. Maar het was nu echt tijd om mijn neus op de brug te laten zien. Daar begon die man meteen allemaal vragen te stellen waar een demente filosofiedocent jaloers op is, wat een kromme vraagstelling. Dit werd dus uiteindelijk ook een potje Hints met die ouwe die achter deze beste stond. En dat heeft gelukkig geholpen want hij was tevreden. Mooi, hebben we ook weer gehad.

We hebben net te horen gekregen dat het plan is om morgen avond Down Under te verlaten voor het koude Europa. Of dat gaat lukken hangt af van hoe hard er nog afgespoeld gaat worden de komende uren. Ik heb net de lunch naar binnen geharkt en het is tijd om lekker m’n kooi in te duiken. Bedankt voor het lezen en tot de volgende!

Roy