Zon, zee en slaaptekort

Een heel goede nacht,

Tijd om maar weer eens even iets van me te laten horen natuurlijk in de donkere uurtjes van Koalabeerland. Eindelijk zijn we dan een paar dagen aangekomen in Dampier, Australie. Na nog een dag of twee extra gewacht te hebben in Singapore gaat het wachten hier weer door. Na een mooi reisje waar ik zo wat meer over zal brabbelen liggen we ten anker in het Malus Channel. Ditmaal naast een ander schip uit de floot die op een steenworp afstand ligt. Helaas is het niet mogelijk om te buurten omdat we niet met de lifeboats ten water mogen op het moment. Prachtig blauw zeetje, heerlijk zonnetje en het uitzicht is ook niet onaardig. Ook helaas mogen we geen duik nemen door de sterke stroming en de eventuele enge beesten in het water. Helaas, helaas, dan maar weer wachten tot we zwembad opbouwen.

Maar na vertrek uit Singapore was mijn reis dan toch echt begonnen. Zoals ik volgens mij al had gezegd heb ik de reis naar Dampier voorbereidt en zal ik zoveel mogelijk op de brug staan om dit ook daadwerkelijk te varen. En me goede voornemens konden meteen beginnen op zondagmorgen, 04;00 uur boordtijd moest ik present staan op de brug. En ziet vanaf dat moment elke morgen eruit, het slaaptekort moet ik dus ergens in zien te halen. Dus net als de meeste officieren die wacht lopen doe ik smiddags nog even een uurtje horizontaal administreren, niks mis mee lijkt me. Houdt de geest jong en het lichaam soepel! Maar hierdoor ben ik door de jongens uitgeroepen als winnaar van de Gouden pyjama. Het hing er nog even om of ik me plek af moest staan aan de vorige stuurman maar die is er in Singapore af gegaan dus ik heb de strijdt met vlag en wimpel gewonnen.

De nieuwe eerste stuurman die ook mijn nieuwe mentor is begon maar meteen in het wilde weg te vragen. Heerlijk als je net wakker bent, meteen in de boeken want er zaten worden tussen die ik niet eens begreep zelf toen hij ze spelde. Maar door het vele uitzoeken deze weken schiet mijn verslag ook al weer aardig op. Twee verslagen al goedgekeurd dus nog eentje te gaan.

Maar tijdens de reis heb ik ook weer van alles meegemaakt. Ik had de reis tot in de puntjes voorbereid, welke stroom en wind we waar konden verwachten, welke kanalen van de VHF we moesten luisteren, andere communicatie, eventuele gevaren en hulpmiddelen bij het navigeren. Het hoogtepuntje van de reis was de doorsteek tussen Bali en Lombok, Selat Lombok. Bij de aanloop van deze vaarweg hadden we een glad zeetje die vol zat met bamboe-rieten fuiken van visser die we zo goed mogelijk probeerde te ontwijken. En maar goed ook want zo af en toe ligt er een paar mijl uit de kust gewoon een visser op de fuiken de binnenkant van ze ogen te bekijken. Geweldig gezicht om dat allemaal te zien, maar het wordt nog beter. Dolfijnen alweer, maar nu een veel grotere school die goed te zien was door het vlakke zeetje. En ze kwamen recht op ons schip af, dus ik op de brugvleugel maar eens gaan spotten. Onder het schip door, meezwemmen het schip en springen op nog geen 10 meter afstand. Helaas geen foto’s kunnen maken maar er is nog een terugweg dus wie weet. Maar ik moest natuurlijk snel weer terug naar de brug want er moest genavigeerd worden. Van de stuurman mocht ik alles beslissen en doen als ik maar wel even vertelde wat ik wilde gaan doen. Zo ben ik dus helemaal op eigen houtje Straat Lombok doorgevaren en zelfs nog veilig in Dampier aangekomen. Hier aangekomen zijn we ten anker gegaan om de lading te lossen, maar ook dat lossen laat nog even op zich wachten door de harde wind die er staat. Maar ten anker betekend dus dat er ankerwacht gelopen moeten worden. Eigenlijk niks meer dan aanwezig zijn op de brug en in de gaten houden of we nog wel op onze positie blijven liggen. De stuurman vond dat wel een mooi klusje voor zijn nieuwe leerling dus ik loop nu alleen de wacht van 04:00 – 08:00. Geweldig veel uurtjes om aan je takenboek te werken en natuurlijk om ook even een blogje te pennen. Bakkie koffie, John Mayer uit de speakers en een zonsopkomst. Zijn slechtere plekken om aan school te werken lijkt me.
Maar ondanks dat we moeten wachten vermaken we ons prima aan boord. De tafeltennis tafel is weer in elkaar gezet en in de boulevard gezet. De boulevard is de gang die van het voorschip naar het achterschip loopt. Af en toe een balletje meppen wordt afgewisseld met het uitgooien van een hengel. We proberen namelijk af en toen nog eens een haai of een walvis aan de haak te slaan. De meester en ik hebben dus natuurlijk niks gevangen terwijl de Filipijnen een paar meter verderop een emmer vol biodiversiteit hadden staan. Dus we hebben de hoop maar opgegeven en zijn maar in de bar gaan zitten.

Gisteren kwam de kapitein met het geweldige idee om surprises te gaan maken voor Sinterklaas, want ook hier zijn we flink op de hoogte van meneer zwarte Pietenman en zijn blanke Slavendrijver. Het staat zelfs in de Australische kranten. Dus wij lootjes trekken en ik had al meteen een geweldig idee, vond ik zelf. Meteen de werkplaats in en tegen een blok hout duwen. Na vijf uur lag er naast onwijs veel troep op de grond een werkstuk voor me waar ik helemaal niks mee kon. In me hoofd zag het er allemaal een stuk beter uit. Heb er vannacht dus nog lang over nagedacht en ben toch maar tot de conclusie gekomen dat ik het anders moet gaan doen. Verder hebben Tim en ik de opdracht gekregen om speculaas te bakken voor 5 december. Of het ook daadwerkelijk gaat lukken of we de mannen toch maar een bakkie yoghurt geven met vruchtjes dat moet nog blijken.

Het is hier inmiddels 05:05 boordtijd en ik ga maar eens weer wat nuttigs doen. Nog even aan me takenboek knutselen en dan hoop ik dat we na het ontbijt toch echt gaan lossen en koers gaan zetten naar Penglai, China. Hier hopen we alles mee zit net na Pakjesavond aan te komen, het kan mij niet snel genoeg December zijn. Een paar van de bemanningsleden doen ook mee aan Movember, inmiddels heb meer haar op me gezicht dan op me hoofd.

Niet te veel pepernoten eten allemaal, zet je schoen want dat dat gaan wij ook allemaal doen en natuurlijk zoet zijn. Anders moet je met de Goedheilig man mee op de Pakjesboot!

Dikke doei en tot snel!