De laatste loodjes

Hallo luitjes,

Na mijn vorige nachtelijke bericht in Dampier is hier dan weer een update vanuit het koude China. Maar laat ik bij het begin beginnen zo als het hoort.
Na toch uiteindelijk de lading in Dampier over de muur in het water gegooid te hebben konden we dan eindelijk koers zetten naar de volgende haven. In ons achterhoofd dat het misschien toch wel heel koud kon zijn in China hebben we besloten nog maar een barbecue in te plannen. Laatste dag van november, zwembadje stond nog aan dek, zonnetje in de rug en het vlees lekker te bakken. Natuurlijk hebben we een slechte reden verzonnen om dit feest te houden, einde van Movember! Iedereen die meedeed aan boord vond dit een mooie dag om zijn baard of snor weer te laten verdwijnen onder het genot van een hapje en een drankje. En zo ook Tim en ik, maar laten we dan ook maar meteen het haar op ons hoofd meepakken. Even alles weer op een lengte krijgen hadden we afgesproken, bij mij was dat goed gelukt moet ik toegeven. Totdat het Tim zijn beurt was, hij had me de tondeuse gegeven en ingesteld op de gewenste lengte. Helaas zat het opzet stuk niet helemaal vast en nam ik een hap uit zijn haar die iets groter was dan gepland ahaha! Dan de rest er ook maar af natuurlijk, heerlijk zomers kapsel voor mijn collega.
Na dit heerlijke dagje moest er natuurlijk de volgende dag wel gewoon weer wacht gelopen worden om 04:00 uur, met iets meer moeite toch mezelf me bed uit weten te krijgen na het telefoontje van de stuurman of ik vergeten was me wekker te zetten. Oeps, foutje stuurman! Maar goed, onder een prachtige sterrenhemel en een maansverduistering hebben we de vele vissersbootjes die voor de kust van Taiwan en China zitten toch weten te vermijden.

En toen was pakjesavondjes aangebroken, iedereen natuurlijk tot op het laatste moment nog hard aan zijn suprise gewerkt. Dus diversen suprises waren niet helemaal droog en de verfgeur kwam je ons dan ook tegemoet in de messroom. Maar gelukkig verdween deze lucht rap toen Tim en ik met onze eigen gebakken speculaas aan kwamen zetten. Die opdracht hadden we natuurlijk heel serieus genomen zoals voorbeeldige leerlingen dat doen. Op 4 december zijn we maar even wezen proefbakken, maar goed ook! De speculaas kon linierecta de kliko in. We waren namelijk zo enthousiast aan het vertellen in de bar dat we zelf de speculaaskruiden gemixt hadden dat we de tijd een beetje uit het oog verloren waren. Dus toch maar even gaan kijken in de kombuis naar onze trots toen we rook uit de oven zagen komen. Opnieuw oeps, maar nu wisten we wel hoe het moest. Dus we hebben van onze mentoren de ochtend van pakjesavond vrij gekregen om nog een poging te wagen. Dus wij met goede moed aan de gang en we hadden besloten maar iets meer te maken dan gister. Maar liefst 3 kilo deeg was het eindresultaat die niet helemaal voldeed aan het recept. Maar de smaak van de speculaas was heerlijk! Tussen volle monden van bemanning konden ze er nog net uitkrijgen dat hij erg goed gelukt was, de yoghurt met vruchtjes kon dus nog een dagje langer in de koelkast blijven staan.

Dus twee bakken vol met brokken speculaas op de bar en alle mannen waren weer zo blij als kleine kinderen.
Zoals ik net al zei zijn we aangekomen in China, het ijskoude China. De gevoelstemperatuur is op het moment -5 graden en het weer wordt er ook niet beter op. Harde wind en daardoor veel deining in de haven. Mede hierdoor kunnen we dus niet laden en zullen we vertraging op gaan lopen. Tijdens de aankomst hebben Tim en ik weer gewisseld van functie, ik zal nu tot dat ik van boord ga de laatste loodjes uit gaan zitten in de machinekamer. Mooi, lekker warm in dat kouden China dacht ik zo even. Echt niet, ijskoud in die vetput! Dus we moesten maar hard gaan werken bedachten we ons. Dus ik samen met de machinist van onze onderburen aan de slag. Er moesten wat bouten losgeslagen worden met een grote hamer, lekker werkje hoor. Hij wilde mij dan ook wel eens uitdagen of ik zijn Belgische spierballen kon overtreffen. Dus ik zei hem voor de grap dat hij dat niet moest vragen want ik grapte dat ik de hamer in tweeën zou slaan. De tranen rolde over zijn wangen van het lachen toen ik hem dat vertelde, toen later de tranen van verdriet over zijn wangen stroomde. Ik had namelijk met me grote mond de steel van de hamer per ongeluk van de kop gescheiden. De Nederlanders hebben het dus maar eens mooi weer van de Belgen gewonnen.

Maar we kunnen we merken dat we in China zijn, natuurlijk door de vele smog die er hangt. Maar ook een groot van de bemanning begint verkouden te worden, waaronder ikzelf ook. Iedereen is aan het snotteren, heeft rode ogen of spontane bloedneuzen. De accommodatie is namelijk moeilijk warm te houden met dit weer en de temperatuur is dan ook niet erg aangenaam. Zo dan ook nu dat ik met een dikke trui, in me bedje en een heerlijk warme kerstmuts deze blog lig te schrijven. Hopen dat we snel weer weg kunnen uit China.

Maar de kerst is ook al begonnen op de Fairpartner. Ik had begin december namelijk al aan de kapitein gevraagd of ik de kerstboom op mocht gaan zetten. Hij verklaarde me voor gek maar als we Sinterklaas de deur uit hadden gebonjourd dan mocht het. Dus 6 december hebben Tim en ik de kerstbomen tevoorschijn getoverd en zijn meteen aan de slag gegaan. De messroom van de officieren hebben we volgehangen met kerstspullen en lampjes. De andere kerstboom hebben we in de messroom van de matrozen neergezet, toen was er nog een boom over. Dus hebben de twee leerlingen uit de Kerstcommissie maar besloten deze op de brug neer te zetten. Maar dan wel zonder dat iemand dat zou merken en het een verassing zou worden als we de volgende dag koffie gingen drinken op de brug. Dus wij ’s avonds toen iedereen in de bar zat die boom op onze nek genomen en samen met een doos ballen naar boven gesleept. Na wat ti-rips, improvisatie en een piek van een oude zeekaart stond hij dan wel mooi die boom! De reactie de volgende dag van de andere officieren was ook erg leuk om te zien.
Het kerstgevoel aan boord werd helemaal compleet toen we ook nog maar even fouten Kerstnummers uit de stereo toverde. Nou was niet iedereen hier zo blij mee ahaha!

Ik hoop rond Kerst ergens op de Indische Oceaan te varen en een heerlijke Nieuwjaars duik te nemen in ons zwembad, maar dat is natuurlijk allemaal afhankelijk van hoeveel vertraging we op gaan lopen. Hopen dat we een deze dagen koers kunnen zetten naar Singapore en dan door naar Durban.

Ik blijf lekker in me warme bedje liggen en ga lekker slapen. Ik hoop jullie allemaal over ongeveer 5 weken meer verhalen te kunnen vertellen als ik weer in Nederland ben. Maar zorgen jullie dan wel dat er sneeuw ligt?

Groetjes, Roy